کوالالامپور (بنیاد تامسون رویترز) – سازمان ملل متحد و کمک کنندگان روز پنجشنبه اعلام کردند که 20 کشور ثروتمند جهان باید تا سال 2050 هزینه سالانه خود را برای حفاظت و احیای طبیعت بیش از دو برابر کنند و به 285 میلیارد دلار برساند و خواهان افزایش سرمایه گذاری های خصوصی و خارجی شدند. هم.
در اولین گزارش مشترک در مورد تامین مالی برای طبیعت در کشورهای G20، آنها برآورد کردند که هزینه های این بلوک – که شامل اقتصادهای بزرگ در حال ظهور است – در سال 2020 120 میلیارد دلار بوده است.
ایوو مولدر، یکی از نویسندگان این مقاله، که ریاست واحد مالی اقلیم در برنامه محیط زیست سازمان ملل (UNEP) را بر عهده دارد، گفت که تمرکز این گزارش بر خلأهای مالی G20 و طبیعت می تواند به کشورهای ثروتمندی کمک کند که در ماه های اخیر رهبری سیاسی خود را در این زمینه نشان داده اند. از جمله در اجلاس آب و هوای COP26.
مولدر به بنیاد تامسون رویترز گفت: «میزان پولی که در راه‌حل‌های مبتنی بر طبیعت سرمایه‌گذاری می‌شود تقریباً کافی نیست. من امیدوارم که کشورهای گروه 20 بتوانند الگوی خود را رهبری کنند و در حال حاضر این کار را انجام نمی دهند.»
این گزارش به بررسی این موضوع می‌پردازد که چگونه کشورهای ثروتمند می‌توانند با بحران‌های آب و هوا، تنوع زیستی و تخریب زمین، مانند ترویج کشاورزی پایدار و زنجیره تامین، یا ایجاد فضای سبز در شهرها برای مقابله با افزایش گرما، بهتر مقابله کنند.
افزایش حفاظت از مناطق طبیعی، مانند پارک ها، اقیانوس ها، جنگل ها و مناطق وحشی، برای حفظ اکوسیستم هایی که انسان ها به آن ها وابسته هستند، و برای محدود کردن گرمایش جهانی به اهداف مورد توافق بین المللی ضروری است.
ده ها کشور در مذاکرات آب و هوای سازمان ملل در نوامبر COP26، از جمله تعهد بیش از 100 کشور برای توقف و معکوس کردن جنگل زدایی تا سال 2030، متعهد شدند که کارهای بیشتری برای حفظ طبیعت و سبزتر کردن کشاورزی انجام دهند.
سال گذشته، یک گزارش سازمان ملل اعلام کرد که بودجه جهانی برای حفاظت از طبیعت باید در این دهه سه برابر شود و تا سال 2030 به حدود 350 میلیارد دلار در سال برسد و تا سال 2050 به بیش از 536 میلیارد دلار برسد.
مطالعه جدید نشان می‌دهد که شکاف مخارج در خارج از گروه کشورهای G20 بزرگ‌تر و دشوارتر است – به این دلیل که تنها 2 درصد از سرمایه‌گذاری 120 میلیارد دلاری G20 در سال 2020 به سمت کمک‌های خارجی هدایت شده است.
در این گزارش آمده است که بودجه کشورهای گروه 20 92 درصد از کل سرمایه گذاری جهانی در طبیعت را تشکیل می دهد و اکثریت قریب به اتفاق این پول دولتی – 87 درصد یا 105 میلیارد دلار – به برنامه های داخل مرزهای خود اختصاص داده شده است.
منابع مالی بخش خصوصی نیز کم است و 11 درصد از کل گروه 20 یا 14 میلیارد دلار در سال است، حتی اگر حدود 60 درصد از تولید ناخالص داخلی بیشتر کشورهای گروه 20 را شامل شود.
نویسندگان این گزارش از G20 خواستند تا فرصت‌هایی را برای تقویت سرمایه‌گذاری بین‌المللی خود در مواردی مانند بازسازی زمین‌ها و اکوسیستم‌های تخریب‌شده، که اغلب می‌تواند ارزان‌تر و کارآمدتر از پروژه‌های مشابه مبتنی بر طبیعت در داخل باشد، به دست آورند.
این گزارش همچنین خاطرنشان کرد که بیش از 14.6 تریلیون دلار توسط 50 اقتصاد پیشرو در سال 2020 برای بهبودی از همه گیری کووید-19 هزینه شده است که از این میان تنها 368 میلیارد دلار یا 2 درصد آن “سبز” در نظر گرفته شده است.
دولت ها باید به جای پیروی از الگوهای هزینه های معمولی پس از بحران کووید-19 “بهتر بسازند”.
مولدر گفت که یافته‌های این گزارش می‌تواند به دولت‌ها کمک کند تا تعهدات خود در COP26 را اجرا کنند و تلاش‌ها را برای نهایی کردن یک پیمان جهانی جدید برای توقف و معکوس کردن از دست دادن تنوع زیستی در کونمینگ، چین، در اواخر امسال به پیش ببرند.
وی افزود: شرکت ها و موسسات مالی باید خطرات مالی مرتبط با آب و هوا و طبیعت را به طور کامل افشا کنند، در حالی که دولت ها باید یارانه های کشاورزی را که به طبیعت آسیب می زند، مجدداً هدف گذاری کنند، تعرفه های مرتبط با تجارت را برای کالاهای آسیب رسان مشابه وضع کنند و کفی را برای قیمت کربن جنگل تعیین کنند.
جاستین آدامز، مدیر راه حل های مبتنی بر طبیعت در مجمع جهانی اقتصاد که یکی از مدیران این گزارش بود، گفت: «بحران آب و هوا و طبیعت دو روی یک سکه هستند.
او در بیانیه‌ای گفت: «ما نمی‌توانیم اوضاع را تغییر دهیم مگر اینکه مدل‌های اقتصادی و سیستم‌های بازار خود را تغییر دهیم تا ارزش کامل طبیعت را در نظر بگیریم».
