کومار راکر بهترین اجرای سال پس از فصل را ارائه می دهد
مایکل باومن: بازیکنانی مانند کومار راکر زیاد به دانشگاه نمی رسند. یک پرتابگر دبیرستانی از جورجیا زمانی به عنوان یکی از 10 انتخاب برتر در درفت MLB شناور شد، راکر در سال 2018 به دور سی و هشتم سقوط کرد، زمانی که هیچ تیمی حاضر به پاسخگویی به درخواست‌های پاداش او نبود و در واندربیلت، مدرسه‌ای که در حال توسعه است، فرود آمد. پارچ و همچنین هر پارچ در کشور. اینگونه بود که Commodores موفق شد نوجوان 6 فوتی 4 و 255 پوندی را در یک بازی برد یا به خانه مقابل دوک در تورنمنت NCAA به تپه بفرستد و چگونه راکر با پرتاب 19 ضربه نه پاسخ داد. ضربه زننده. این هشتمین بازیکن بدون ضربه انفرادی در تاریخ مسابقات NCAA بود و اولین مورد از سال 1960 بود که در اواخر این رویداد برگزار شد.
جای تعجب نیست که بازیکنی به این بزرگی، پسر یک بازیکن خط NFL، می تواند 97 مایل در ساعت پرتاب کند. اما سرعت همه چیز نیست، حتی در سطح دانشگاه. روشی که راکر تعویض می‌کند و لغزنده‌اش از آسمان می‌افتد، او را مانند خدای جاذبه به نظر می‌رساند. و هر بار که یک ضربه زن دوک تاب می خورد و توپی را از دست می داد که در نهایت از زمین به بیرون پرید، پا می زد، لگد می زد، می پرید، یا فریاد می زد روی گودال مقابل، آتشفشان انسانی به شدت به داخل شب نشویل پرتاب می کرد. با تمام احترامی که برای کارهای شگفت‌انگیز گریت کول و استفان استراسبورگ در طول پلی‌آف MLB ارائه کردند، این بهترین و سرگرم‌کننده‌ترین عملکرد پس از فصل ۲۰۱۹ بود.
واندربیلت قهرمانی ملی را به دست آورد و راکر افتخارات برجسته ترین بازیکن سری جهانی کالج و همچنین جایزه سال اول ملی D1Baseball را از آن خود کرد. حالا او دو فصل دیگر در وندی دارد تا راهی برای رسیدن به این موفقیت پیدا کند.
مکس شرزر جواهری را با صورت شکسته پرتاب می کند
کلر مک نیر: مکس شرزر در طول 12 سال حضور در رشته های بزرگ، لقب «مکس دیوانه» را به خود اختصاص داده است. تابستان امسال، او همه چیز را از حد معمول فراتر برد.
در 18 ژوئن، شرزر در بحبوحه تمرین ضربات پنبه‌زنی بود که یک خفاش با کمانه از روی چوبش جدا شد و به صورت مربعی برخورد کرد و بینی او شکست. یک روز بعد، به جای اینکه خیلی معقولانه از شروع برنامه ریزی شده خود در برابر فیلیز عبور کند، با چشمی سیاه تپه را گرفت. و او یک جواهر پرتاب کرد: هفت اینینگ با 10 ضربه زدن و بدون دویدن به دست آمده، باعث شد نتس در سری خود 2-0 در مقابل یک رقیب تقسیمی پیش بیفتد و برندگان نهایی سری جهانی را به سمت یک اسکله وایلد کارت سوق دهد. مثل همه جهنم وحشتناک بود. و باور نکردنی بود
اندی رویز جونیور آنتونی جاشوا و دنیای بوکس را بی‌حس می‌کند
کریس آلمیدا: آنتونی جاشوا – قهرمان یکپارچه سنگین وزن جهان، یک بوکسور شاید از نظر تاریخی بزرگ، و قطعاً مخلوق بزرگ ماشین اسطوره سازی بوکس – ورزشکار کاملی به نظر می رسد. او شبیه دیوید میکل آنژ است، اگر چند اینچ بزرگ شود و شروع به وزنه زدن کند. در ماه ژوئن، او وارد مدیسون اسکوئر گاردن شد، اولین مبارزه‌اش در خارج از زادگاهش بریتانیا، با رکورد 22-0، سه کمربند از چهار کمربند اصلی و شاید بزرگترین نمایه در بوکس مدرن برای مبارزه با این مرد:
اندی رویز جونیور، که پذیرفت که شبیه بچه‌ای از Up است، پس از اینکه جارل میلر، حریف اولیه جاشوا، در سه آزمایش مواد مخدر شکست خورد، یک ماه پیش دعوا را آغاز کرد. سخاوتمندانه به نظر می رسید که رویز در این مسابقه فقط 11-1 ضعیف بود. جاشوا در اوایل حرکت بسیار کند به نظر می رسید، اما در راند سوم به نظر می رسید که کنترل را در اختیار داشت و رویز را با یک هوک چپ انداخت. البته بقیه دعوا اینطور نبود. رویز جاشوا را با هجوم متحیر کرد، دو بار در سومین ضربه و سپس دو بار در هفتم قبل از اینکه مبارزه متوقف شود، او را ناک داون کرد. بصری گیج کننده بود. یعنی ببین:
البته شایعات پس از دعوا به گوش رسید. آیا جاشوا آماده سازی خود را جدی نگرفته بود؟ آیا او در یک جلسه اسپارینگ ضربه مغزی شده بود؟ آیا اتفاقی در رختکن افتاده است؟ چه کسی می داند در واقع چه چیزی سقوط کرد. آخر هفته گذشته، در مسابقه برگشت، جاشوا به اتفاق آرا تصمیم گرفت و کمربندهای خود را پس گرفت. وضعیت موجود احیا شده است: رویز احتمالاً دیگر یک عنوان مهم را نخواهد داشت، جاشوا احتمالاً در سال 2020 یک مگا مبارزه با تایسون فیوری یا دیونتای وایلدر خواهد داشت. با این حال، این بچه از Up قهرمان سنگین وزن شد. این چیزی است که من فراموش نمی کنم.
بن آسکرن از خورخه ماسویدال Flying Knee KO در UFC 239
مت دالینگر: دعوا تقریباً تا زمانی طول کشید که این جمله را تمام کنید. با نگاهی به گذشته، باید می دانستیم که چیزی غیرعادی در شرف وقوع است. خورخه ماسویدال به سختی توانست انتظاری را که در صورتش بود پنهان کند. او در حالی که منتظر بود تا بروس بافر مقدمه خود را تمام کند، پوزخندی شیطنت آمیز داشت. ماسویدال به‌جای اینکه به‌عنوان ارعاب، سینه‌اش را بیرون بیاورد، تمام تلاشش را کرد تا بی‌گناه به نظر برسد، مثل گربه‌ای جنگل که سعی می‌کند طعمه‌اش را قانع کند تا قبل از اینکه آن را زنده ببلعد، کمی نزدیک‌تر شود.
گویندگان حتی قبل از اینکه آسکرن بیهوش شود، وصل کردن Modelo را تمام نکردند. به محض اینکه داور شروع را علامت داد، ماسویدال دو قدم برداشت، مانند لبرون سامورایی به هوا رفت و با زانوی پرواز مستقیماً به گنبد آسکرن وصل شد. این بهترین بازی 2019 بود اوه لعنتی! لحظه ورزشی و در حالی که فقط پنج ثانیه طول کشید، ناک اوت ماسویدال را به ستاره شدن و زانوی پرنده او به پانتئون بزرگترین ورزش های رزمی که تا کنون دیده است منجنیق کرد.
نواک جوکوویچ در ویمبلدون از راجر فدرر پیشی گرفت
لوگان رودز: نواک جوکوویچ برای بازی تنیس به دنیا آمد. یا بهتر است بگوییم، او برای تسلط بر بازی ساخته شده بود، گویی یک ترمیناتور تنیس است که در زمان به عقب فرستاده شده تا همه کسانی را که سعی در شکست دادن او دارند، نابود کند. راجر فدرر اینطور بازی نمی کند، اگرچه چندین دهه عناوین مهم او مطمئناً در تاریخ ماندگار هستند. اما موفقیت فدرر زیباتر است. بک هند یک دست او به طرز خیره کننده ای برازنده است. او به همان روشی که یک استاد بزرگ شطرنج برنده می شود، آینده را می بیند و حریف را مجبور به برنامه ریزی می کند.
طبیعتاً، آنها (دوباره) در فینال ویمبلدون با هم برخورد کردند و در طولانی ترین فینال انفرادی مردان در تاریخ مسابقات بازی کردند. این مسابقه به مدت چهار ساعت و 57 دقیقه ادامه یافت و در ست پنجم با تساوی 12-همه به پایان رسید که در آن جوکوویچ از فدرر پیشی گرفت و پنجمین عنوان قهرمانی خود در ویمبلدون را کسب کرد (و سومین قهرمانی خود با فدرر در سمت مقابل زمین ایستاده بود).
این ویترینی از غول های این ورزش و ادای احترام به قدرت ماندگاری هر دو مرد بود. و این یادآور کاری بود که جوکوویچ روی این زمین قرار داده شد تا انجام دهد.
